Hala Hayatta (2)
Fokurduyor.
Kaynayan suyun sesini duydum ve ramen sarimi aldım. İkiye böldüm ve tencerenin içine attım.
“….”
Acıktığımı hissederek evin etrafına bakındım. Rafları ve mutfağı araştırdım ve şaşırtıcı sayıda yiyecek malzemesi buldum.
Acaba orijinal ben yemek yapabiliyor muydum?
Aslında, pişirmeyi bildiğim tek şey ramendi, bu yüzden ramen kaynatıyordum.
-Han Serin.
Zaman geçtikçe kendimden daha çok korkmaya başladım.
Eskiden olduğum kadının içine mi girmiştim, yoksa yeni mi dönmüştüm ve bu hale mi gelmiştim bilmiyordum.
Birini diğerinden ayırmanın hiçbir yolu yoktu.
-Artık geri dönebilirsin.
-Acı çekiyordun, artık acı çekmek zorunda değilsin.
Tanrı.
Aşkın bir varlık.
Ya da onun gibi bir şey.
Kelimeler puslu bilincimde garip bir şekilde netti, ama beni geri gönderen varlığı tanımlayamıyordum, hatta yüzünü bile.
Beni oyuna gönderdiğinde her zaman kendi şartları vardı ve beni geri gönderdiğinde bile… her zaman kendi şartları vardı.
Ve geri döndüğümde, gerçekten benim bedenim değildi ve mekan yabancıydı.
Bu tuhaf evin etrafına bakındım, eşyaları tek tek fark ettim.
Görünüşte modern olan bu dünyada bir şeyler farklıydı.
Bilgisayarda daha fazla bilgiye baktıkça kafam daha da karıştı.
Şu anki başkandan teknoloji seviyesine, ünlülerden tarihe kadar her şey bildiğimden farklıydı.
Hatırladığım bazı markalar oradaydı, bazı eşyalar tanıdıktı… ama…
Yanımdaki masanın üzerinde duran şık görünümlü gümüş renkli akıllı telefonu elime aldım.
Tarih.
-13 Temmuz 2031.
“Phew…”
Tarihi kontrol ederken içimi çektim.
Oyuna girmeden önceki dünyada yılın açıkça 2021 olduğunu düşünmek çok garipti.
Oyun dünyasında 10 yıl geçirip geçirmediğimi merak ettim ve aklımdan her türlü şey geçti.
Ama bu düşünceleri çabucak kafamdan attım.
Düşünsem bile cevabı bulamıyordum.
Akıllı telefonumdaki çeşitli uygulamaları kontrol ettim.
Uygulamaların çoğu garip bir şekilde oyun gibiydi.
Telefon simgesine dokundum, sanki orijinal benmişim gibi garip bir tanıma hissi duydum.
Son arama geçmişime baktım ve bir sürü saçma sapan numara gördüm.
Garip bir şekilde, numaraların hiçbiri doğru isimlerle kaydedilmemişti.
Göze çarpanlar sadece şunlardı.
-Avukat Park.
-Han Seo-yoon.
Sadece ikisi vardı.
Diğer her şey numara olarak kaydedilmişti ve sanki konuştuğum tek iki kişi onlarmış gibi hissediyordum.
Tık-tık-tık-tık-tık
Sonra birden aklıma çılgınca bir fikir geldi ve bir telefon numarası yazdım.
-$%#@$.
Numara çevrildi ve arama bağlanırken alışılmadık bir zil sesi duydum.
“…”
Kalbim deli gibi çarpıyordu.
Az önce çevirdiğim numara daha önceki telefon numaramdı.
Ya…
Ya ben olsaydım?
O zaman ne yapardım?
Ding.
Telefon çaldı ve arama bağlandı.
Dikkatlice konuştum.
“…Alo?”
“Evet. Ben Choi Si-hyun.”
Erkek sesi ve ismi çok yabancı geliyordu.
İçerik beni bir an için suskun bıraktı.
“Alo? Kimsiniz?”
Ben sessiz kalırken hattın diğer ucundaki kişi sorgulayıcı bir tonda konuştu ama ellerim titremeye devam etti.
“Ben… Ben yanlış numarayı çevirmiş olmalıyım, özür dilerim.”
Söyleyebildiğim tek şey buydu ve aceleyle aramayı sonlandırdım.
Elim telefonumun üzerinde titremeye devam ediyordu.
Az önce duyduğum yabancı ses ve isim kesinlikle ben değildim.
Evet, kesinlikle ben değildim.
Bundan emindim.
Bu dünyada ben diye biri yoktu.
Eğer haklı olsaydım, numaramı değiştirmeyi düşünmezdim.
Bu dünyanın, tarihinden insanlarına, ürünlerine ve markalarına kadar bildiğim orijinal dünyadan farklı olduğunu fark ettiğim an bir şok yaşadım.
İnkar etmek istediğim için aramayı yaptığımın farkında bile değildim.
Sonra… eğer cevap verirse.
Bu düşünce kalbimi parçaladı.
Hattın diğer ucunda ben olmadığım için büyük bir rahatlama hissettim.
Ya ben olsaydım…?
Nasıl tepki verirdim?
Sizzle!
Çın!
Tencere hafifçe sallanmaya başladı.
Ocağı kapattım, elimi nemli bir beze sardım ve tencereyi aldım.
Masaya oturdum ve kontrolsüzce öksürerek ramenimi şaşkınlıkla yedim.
“Öksür!”
Öksürdüğümde fark ettim.
Eski ben baharatlı yemekleri zor yiyordu.
Şimdi bu kadının vücudunda da durum aynıydı.
***
Zaman düşündüğümden daha hızlı geçti.
Gözlerimi açtığımda ertesi gündü.
Sanki rüya görüyordum, her gün yürüdüğüm gibi dünyayı dolaşıyor, canavarları öldürüyor ve öldürmenin zevkini hissediyordum.
Bu dünyanın içinde düşündüğümden daha hızlı eriyordum.
Lüks bir şekilde dekore edilmiş bir evde sıkışıp kalmıştım, uyanıyor, bilgisayarımı çalıştırıyor ve dünya hakkında bir şeyler öğreniyordum.
Şu ana kadar öğrendiğim en önemli şey.
Benimle ilgili bir şey vardı.
Han Serin. 25 yaşında. İşsiz.
Bulduğum bilgilere göre eskiden bir işi varmış ama şimdiki “ben “i kısa süre önce işten ayrılmış ve bir kaza geçirdikten sonra dinlenmeye çekilmiş.
Kaza ise, anne ve babasını yakın zamanda hatırlamadığı bir trafik kazasında kaybetmiş olmasıydı.
Cenazenin üzerinden birkaç ay geçmişti.
Sanki şok olmuş gibi, orijinal Han Serin çalışmayı bırakmış ve nadiren dışarı çıkan bir münzevi haline gelmişti.
Evden nadiren çıktığı gerçeği, akıllı telefonundaki uygulamalardan birinin erişim kayıtlarından anlaşılıyordu.
Entegre Kontrol Sistemi adlı uygulama güvenlik sistemi olarak kullanılıyordu.
Bunun dışında, uzakta bir üniversitede okuyan küçük bir kız kardeşi olduğunu öğrendim.
Adı Han Seo-Yoon’du ve bunu dünyanın en ünlü sosyal ağ uygulaması olan ‘BANANATOK’un geçmişinden öğrenmiştim.
[Seo-yoon: Yüzünü görmek istiyorum. Bugünlerde zor zamanlar geçiriyorum].
[Seo-yoon: Neden bana cevap vermekte bu kadar yavaşsın?]
[Seo-yoon: İyi olduğuna emin misin…? Biraz korkuyorum].
Şimdi bile, günler sonra, günde birkaç kez çalan o mesaja ne demem gerektiğini düşünüyordum.
En başta onun kız kardeşim olduğunu bile hissetmiyordum, yani pratikte herhangi birinden farkı yoktu.
Benim için endişeleniyormuş gibi bana ulaşıyor ve mesajlar gönderiyordu.
Önceki konuşmalarımızın geçmişini gözden geçiriyor ve uygun yanıtlar gönderiyordum, ama garip hissediyordum.
“Şey… Para konusunda endişelenmeme gerek olmadığı için mutluyum.”
Hesaplarıma baktığımda ne kadar param olduğunu görünce şaşırdım.
-Shinhan Tercihli Ana Hesap (Tasarruf Mevduatı)
2,734,322,045 KRW
İlk başta, birkaç ay önce ölen anne ve babam için ölüm yardımı olduğunu düşündüm, ancak diğer hesapları kontrol ettiğimde ölüm yardımı açıkça farklı bir hesapta görünüyordu.
Öyleyse bu 2,7 milyar won neyle ilgiliydi?
Bunu düşündüğümde, rakamların belli belirsiz tanıdık geldiğini fark ettim.
Sonra aklıma bir fikir geldi.
Oyun dünyasında biriktirdiğim para miktarı.
-2,73 milyar gümüş.
Bu, beş bin Çöl Ejderi öldürdüğümde envanterimdeki yan ürünleri temizledikten sonra göz attığım gümüş olmalıydı.
Onları bu dünyaya göndererek başardığım her şeyi kendimden çalmışım gibi hissettim.
Paranın bir vicdanı olup olmadığını merak ettim ama bu çok saçmaydı.
Eğer durum buysa, ekipmanlarımın bir kısmını onlara bırakabilirdim.
‘…Yani, bu dünyada tüm bunların ne anlamı var?
Yine sebepsiz yere iç çektim ve bedenimi hareket ettirdim.
Bilgisayarımla uğraşırken ve çeşitli web sitelerine göz atarken, gözlerim odanın ortasındaki yuvarlak küre şeklindeki bir nesneye takıldı.
Tek bir insanın sığabileceği kadar içi boştu ve oldukça sofistike görünüyordu.
Geleceğin teknolojisi.
Henüz deneyimlemediğim bir teknolojiyi içeren elektronik bir cihaz.
Sanal gerçekliği mümkün kılan bir cihaz.
Kısacası, bir tür “oyun makinesi” gibiydi.
Resmi adı ‘Başka Bir Dünya’ idi.
“Bir oyun…”
Oyunları sevdiğimden emindim ama bu dünyaya düştükten hemen sonra onları oynama dürtüsünü nadiren hissettim.
Eski hayatımda oyunlara takıntılı olduğum anlar olduğundan emindim…
Oyun dünyasına girdikten sonra yaşadığım deneyimler çok gerçekti.
Fiziksel olarak hareket etmenin ve antrenman yapmanın, becerileri tek tek öğrenmenin ve bir oyun karakteri yerine gerçek bir “ben” geliştirmenin verdiği tatmin.
Canavarları kesmenin verdiği his.
Bıçak canavarın derisini delip geçerken oluşan direnç hissi.
Vücudumu ve kılıcımı çevreleyen kendine özgü kırmızı aura.
Tüm bunları şimdi bile çok canlı bir şekilde hatırlayabiliyordum.
Hiçbir yerde fare ve klavye oyunu görmedim.
Ancak, bu çağda var olan “Başka Bir Dünya” adlı sanal gerçeklik oyun makinesi ilgimi çekmişti.
Bu dünyaya döndüğümden beri birkaç gün geçmişti.
Düşüncelerimi toparlamak için birkaç günüm olmuştu ve gerçeklerle yüzleşebildim.
İlgi sonunda eyleme yol açtı.
-Whoosh.
Dev siyah bir küre şeklindeki bir oyun makinesinin sesi duyuldu.
Yorum